 |
| รถต่างประเภทต่างรุ่นก็ลงมาแข่งกันได้ |
วันนี้รุ่นพี่ชวนไปดูแข็งรถ แดรก ที่สนามสมโภชเชียงใหม่ 700 ปีมาครับ พี่เค้าเอารถไปแข่งผมเลยได้เป็นช่างกล่องจำเป็น ความจริงก็อยากจะไปนั่งให้กำลังใจบนรถ แต่ด้วยชีวิตที่เกินร้อยเกรงว่าจะไปเพิ่มภาระให้กับยางและเครื่องยนต์เสียเปล่าๆ
ผมเป็นคนที่ชอบดูรถแข่ง อย่างพวกเฟอร์มูล่าวันแต่ไม่เคยไปดูเค้าแข่งกันจริงๆสดๆอย่างนี้ นับเป็นครั้งแรกในชีวิตคนใจป๊อดอย่างผม
ซึ่งเป็นอะไรที่แปลงใหม่ดีครับ รุ่นพี่ผมไปทดลองสนามตั้งแต่ตอนเช้ากว่าจะได้แข่งจริงๆก็เกือบบ่าย 3 เนื่องเนื่อง
จากมีผู้สมัครลงแข่งเยอะพอควรทั้งรถมอเตอร์ไซด์ทั้งรถยนต์และรถกระบะ
นั่งดูยืนดูผมเลยได้ข้อคิดหลายๆอย่างจากวันนี้
1. จนแข่งกับตัวเอง
การแข่งแดรกจริงๆแล้วเป็นการแข่งกับตัวเอง คนที่ทำเวลาเข้าเส้นชัยได้ใกล้เคียงกับเวลาที่กำหนดไว้ชนะ เช่นลงรุ่น 11 วินาที นาย ก. เข้าที่ 11.20 วินาที ส่วน นาย ข.เข้าที่ 09.70 วินาที ในกรณีนี้ นาย ก. ชนะไปเพราะเวลาใกล้ 11 วินาทีมากกว่า แม้จะใช้เวลามากกว่าก็ตาม
ในชีวิตของคนเราบางครั้ง การก้าวไปตามจังหวะของใครของมัน(รถคนละรุ่น แต่งมาคนละอย่าง) แล้วไปถึงเป้าหมายในเวลาที่เหมาะสมจะออกช้าจะออกเร็วต่างกัน แต่ต้องรู้ตัวเอง ไม่ต้องสนคนที่ลงแข่งข้างๆ แต่คนเรามักจะชอบระแวงคนอื่น แทบทุกครั้งผมจะเห็นคนแข่งมอเตอร์ไซค์เหลี่ยวมองคนข้างๆ บางคู่เกรงกันเองจะ ทำเวลาทะลุ (ทำเวลาได้เร็วกว่าในช่วงเวลาที่กำหนด) ตกรอบไปทั้งคู่ก็มี ในชีวิตจริงๆของเราก็เหมือนกัน บางครั้งเรามั่วแต่ไปพะวงถึงคนรอบข้าง เพื่อนร่วมรุ่น จนเกรง
2. แพ้ชนะแค่เสี้ยววินาที
ในรอบน๊อกเอาท์ (คนที่ทำได้เวลาในห่างจากเวลาเป้าแพ้) บางคู่ชนะกันเป็นหลัก 0.005 วินาที ซึ่งมหัศจรรย์มาก มันยากที่จะติดสินกันได้ด้วยตาเปล่า? เหมือนชีวิตของคนเราบางครั้งแพ้ชนะตัดสินด้วยความรู้สึก คนที่เตรียมตัวพร้อมกว่าทั้งร่ายกาย การทำงาน และจิตใจย่อมชนะไป
3. โดนว๊าก เสียบ้าง
ผู้คุมการแข่งขันดุมากๆ ซึ่งในโลกของความเป็นจริงๆก็ต้องยอมรับว่า การคุมคนหมู่มาก บางครั้งก็ต้องอาศัยความดุนี้แหละปราม และสร้างวินัย ดุตัวเองบ้างก็ดีในบางเวลา
4. อย่าเพลินจนลืมดูแลตัวเอง
กลับมาบ้านมีแต่คนตกใจว่าหน้าแดงตัวดำ ต้องจำไว้ว่า คร่าหน้าไปดูแข่งเมื่อใด ต้องทาครีมพร้อมก้างร่มด้วย จงอย่าอาย บางครั้งคนเราก็เพลินกับสิ่งแปลกๆใหม่ในชีวิตจนลืมดูแลตัวเอง
